Idea uhonorowania pomnikiem w Poznaniu generała Jana Henryka Dąbrowskiego zrodziła się podobno podczas kontaktów świętojańskich w 1841 roku. Euforią związaną z udanymi targami oraz gorącym latem tłumaczyć jedynie można wniesienie do władz pruskich projektu postawienia na centralnym miejskim placu pomnika człowieka, który pokonał wojska pruskie i odbił z ich rąk Wielkopolskę.

Projektodawcy pomnika nie byli zdecydowani co do sposobu przedstawienia postaci i napisali że pomnik może być przygotowany na dwa sposoby

w formie statuy konnej z brązu na postawie

lub tylko posąg pieszo bohatyra wyobrażający

Na jednej ze stron cokołu miały zostać wyryte nazwy wszystkich bitew jaki stoczył generał pomiędzy 18 czerwca 1792 roku a 18 marca 1814 roku. Z drugiej strony zamierzano umieścić inskrypcję

Żołnierz 1792,

Obrońca Warszawy 1794,

Oswobodziciel Wielkopolski 1794,

Twórca Legionów 1796-1799,

Jeszcze Polska nie zginęła 1796,

Pognębiciel Prusaków 1806-1807,

Pogromca Austryaków 1809,

Obrońca Ojczyzny 1812-1813,

Wódz i obywatel od r. 1815-1818

 Na trzeciej zaś stronie cokołu umieszczone miały zostać pierwsze strofy Mazurka Dąbrowskiego

Marsz, marsz Dąbrowski,

z ziemi włoskiej do Polski

W skład komitetu składającego ten niezwykły wniosek weszli: pułkownik Ludwik Sczaniecki, Józef Krzyżanowski, Jędrzej Moraczewski, Cyprian Jarochowski oraz Sewryn Mielżyński, którzy już na pierwszym posiedzeniu komitetu wystosowali pismo

Do Królewskiego Prześwietnego Naczelnika Prezydium Wielkiego Księstwa Poznańskiego

z prośbą o pozwolenie na wystawienie pomnika dla jenerała Dąbrowskiego,

którego rysunek później dołączony będzie.