Idea uhonorowania pomnikiem w Poznaniu generała Jana Henryka Dąbrowskiego zrodziła się podobno podczas kontaktów świętojańskich w 1841 roku. Euforią związaną z udanymi targami oraz gorącym latem tłumaczyć jedynie można wniesienie do władz pruskich projektu postawienia na centralnym miejskim placu pomnika człowieka, który pokonał wojska pruskie i odbił z ich rąk Wielkopolskę.
Projektodawcy pomnika nie byli zdecydowani co do sposobu przedstawienia postaci i napisali że pomnik może być przygotowany na dwa sposoby
w formie statuy konnej z brązu na postawie
lub tylko posąg pieszo bohatyra wyobrażający
Na jednej ze stron cokołu miały zostać wyryte nazwy wszystkich bitew jaki stoczył generał pomiędzy 18 czerwca 1792 roku a 18 marca 1814 roku. Z drugiej strony zamierzano umieścić inskrypcję
Żołnierz 1792,
Obrońca Warszawy 1794,
Oswobodziciel Wielkopolski 1794,
Twórca Legionów 1796-1799,
Jeszcze Polska nie zginęła 1796,
Pognębiciel Prusaków 1806-1807,
Pogromca Austryaków 1809,
Obrońca Ojczyzny 1812-1813,
Wódz i obywatel od r. 1815-1818
Na trzeciej zaś stronie cokołu umieszczone miały zostać pierwsze strofy Mazurka Dąbrowskiego
Marsz, marsz Dąbrowski,
z ziemi włoskiej do Polski
W skład komitetu składającego ten niezwykły wniosek weszli: pułkownik Ludwik Sczaniecki, Józef Krzyżanowski, Jędrzej Moraczewski, Cyprian Jarochowski oraz Sewryn Mielżyński, którzy już na pierwszym posiedzeniu komitetu wystosowali pismo
Do Królewskiego Prześwietnego Naczelnika Prezydium Wielkiego Księstwa Poznańskiego
z prośbą o pozwolenie na wystawienie pomnika dla jenerała Dąbrowskiego,