Komunistyczni przywódcy Związku Radzieckiego nie byli szczególnie fetowani w Poznaniu, zarówno Włodzimierz Lenin, jak i Józef Stalin, nie zostali w Poznaniu uczczeniu żadnym monumentem.
Co prawda zmieniona została nazwa największego zakładu produkcyjnego w mieście. Hipolit Cegielski zastąpiony został przez Józefa Stalina, choć i tak nikt w Poznaniu nie nazywał fabryki inaczej niż „Ceglorz”.
Popiersie Józefa Stalina umieszczone zostało na około 1,5 metrowym cokole w miejscu załamania schodów prowadzących do dworcowej poczekalni. Pomnik odsłonięty został w 1949 roku, z okazji 70 rocznicy urodzin przywódcy ZSRR. Wykonane z białego alabastru popiersie nie gościło jednak długo na poznańskim dworcu, gdyż w 1956 roku – na fali odwilży – zostało usunięte. Najbardziej ucieszyło to chyba personel funkcjonującego na dworcu zakładu fryzjerskiego, który na kilka lat pozbawiony został możliwości otwierania okna, przed którym stanął postument z głową ukochanego przywódcy.
Drugie popiersie Stalina znajdowało się podobno w holu dyrekcji okręgowej PKP przy al. Niepodległości (wówczas Al. Stalingradzkiej)
Nie udało się natomiast ustalić, czy na terenie zakładów Cegielskiego w jakiś szczególny sposób uczczono patronującego wówczas zakładowi Józefa Stalina.
Paweł Cieliczko
Bibliografia:
Eugeniusz Goliński, Pomniki Poznania, Poznań 2001, s. 131.